Sting - biografia

Imie i Nazwisko: Steve Borden
Data i miejsce urodzenia: 20 Marca 1959r. Omaha, Nebraska
Wzrost: 1.88 m
Waga: 110 kg
Trenerzy: Bill Anderson, Red Bastien, Georgio Maradona, Terry Funk
Debiut: 1985r.

Continental Wrestling Association

Borden rozpoczął występy w 1985 jako Flash, połączony w drużynę z Jimem Helwigiem. Po krótkim czasie panowie przeszli heel turn i znani byli jako Blade Runners. Właśnie wtedy Borden zmienił swój ring name z Flash na Sting. Po krótkim czasie Bladerunners opuścili CWA.

Universal Wrestling Federation

W 1986 Blade Runners walczyli w UWF. W środku roku Hellwig który następnie był znany jako Ultimate Warrior w WWE opuścił federację. Po stracie partnera, Sting dołączył do Hotstuff & Hyatt International. Sting trzykrotnie zdobywał UWF World Tag Team Championship, dwa razy z Eddiem Gilbertem i raz z Rickiem Steinerem. W 1987 roku, podczas walki Stinga z Terrym Taylorem interweniował właśni Gilbert co kosztowało Stinga porażką. Po walce na pomoc Stingowi przybył Chris Adams. Borden przeszedł face turn i dołączył do Adamsa. Później tego samego roku Sting pokonując Gilberta miał zdobyć UWF Television Title ale plany się zmieniły.

National Wrestling Alliance / World Championship Wrestling

Openerem gali Starrcade 87 było starcie wschodzących gwiazd. Walka Stinga, Michaela P.S. Hayesa i Jimmy Garvina przeciwko Gilbertowi, Steinerowi i Larry Zbyszko zakończyła się remisem. Na Clash of the Champions I Sting mierzył się z Ric'iem Flairem ale ich walka zakończyła się przez draw. Na The Great American Bash 88 Sting w teamie z Koloffem walczyli z członkami grupy Four Horseman Tully Blanchardem i Arnem Anderson a stawką tej walki były NWA World Tag Team Championship; Ludzie Flaira obronili tytuły. Sting toczył walki z mistrzem Stanów Zjednoczonych Barry Windhamem oraz z mistrzem Telewizyjnym Mikem Rotundo. Jesienią 1988 Sting został zaatakowany przez Road Warriors. Zmierzył się z nimi na Starrcade '88 a jego partnerem był Dusty Rhodes. Borden i Rhodes zwyciężyli.

Sting powrócił do walk solowych w 1989 roku i po wielu wygranych walkach zdobył swój pierwszy tytuł w NWA. Pokonując Rotundo został posiadaczem NWA Television Title. Na The Great American Bash Sting bronił tytułu przeciwko the Great Muta. Borden uzyskał pinfall ale powtórki pokazały że Muta nie miał obu łopatek na macie i federacja ogłosiła wakant tytułu. Muta i Sting toczyli szereg walk ale każda kończyła się przez dyskwalifikację i pas nadal pozostawał bez posiadacza. W końcu Muta pokonał go w walce No DQ i został nowym mistrzem. W Mein Evencie Great American Bash Fair walczył z Terrym Funkiem. Po zwycięstwie Rica został on zaatakowany przez Mutę a na pomoc przybył Sting. Na Halloween Havoc '89 Sting i Flair pokonali Funka i Mutę. Po tej walce Sting dołączył do nowych Horseman. W Mein Evencie Starrcade '89 Sting pokonał Rica Flaira i został pretendentem do jego tytułu.

Feud z The Horsemen

Na Clash of the Champions X: Texas Shootout Borden został wyrzucony z Horsemen a po ich walce zaatakował grupę. Z powodu kontuzji Stinga, na WrestleWar Lex Luger zastąpił go w walce z Flairem. Sting był w jego narożniku ale nie udało mu się pokonać Rica. Po wyleczeniu Borden w końcu pokonał Flaira 7 Lipca 1990 na The Great American Bash i zdobył pierwszy raz w karierze NWA World Heavyweight Championem. Na Halloween Havoc Sting obronił tytuł w walce z Viciousem. Sting został zaatakowany przez The Black Scorpiona i zmierzył się z nim w walce o pas na Starrcade: Collision Course. Sting pokonał go i zdemaskował. Pod maską krył się Ric Flair.

The Franchise of WCW

Panowanie Stinga jako mistrza zakończyło się 11 Stycznia 1991 kiedy to odniósł porażkę z Flairem. Sting razem z Lexem Lugerem stoczyli jedną z najlepszych walk 1991 roku a zmierzyli się na SuperBrawl z The steiner Brothers. Steiners zwyciężyli po interwencji Koloffa który feudował z Lugerem. W Sierpniu 1991 Borden pokonał Steve'a Austina w finale turnieju o zawieszony pas WCW United States i został nowym mistrzem. Pas trzymał przez 86 dni i stracił go na rzecz Ricka Rude'a na Clash of the Champions XVII. Podczas Starrcade '91 Sting wygrał Battlebowl battle royal. Pod koniec roku Sting rozpoczął feud z Dangerous Alliance. Stajnia ustawiła Stinga na celowniku ponieważ ten określał siebie jako "franchise" of WCW. Sting toczył szereg walk z członkami grupy, został także zdradzony przez Lexa Lugera który przeszedł heel turn. 29 Lutego 1992 Sting pokonał Lugera i odebrał mu WCW World Heavyweight Championship. Na WrestleWar Sting's Squadron (Ricky Steamboat, Dustin Rhodes, Windham i Koloff) pokonali the Alliance (Rude, Austin, Arn Anderson, Zbyszko, i Bobby Eaton) w WarGames matchu. Walka ta otrzymała pięć gwiazdek od Dave'a Meltzera. 12 Kwietnia Sting bronił tytułu przeciwko Big Van Vaderowi który po przegranym pojedynku wykonał mu splash i złamał mu trzy żebra. Sting wyleczył kontuzję i ponownie bronił tytułu przeciwko Vaderowi 12 Lipca kiedy to stracił pas. Stinger pokonał Cactus Jacka w Falls Count Anywhere match na Beach Blast a następnie Jake'a Robertsa w Coal Miner's Glove matchu podczas Halloween Havoc. Podczas Starracade Sting wygrał turniej "King of Cable" w finale pokonując Vadera.

Feud Stinga z Vaderem był kontynuowany w 1993 roku kiedy to Vader który ponownie został mistrzem pokonał go w bloody Strap matchu na SuperBrawl III. 11 Marca pokonał Vadera w Londynie i odzyskał tytuł WCW World Heavyweight Championship ale stracił go już 6 dni później w Dablinie. Sting razem z Davey Boy Smithem pokonali Vadera i Viciousa na Beach Blast. W pierwszej połowie 1994 roku Steve feudował z Vaderem i Rudem. W kwietniu pokonał i zdobył WCW International World Heavyweight Title. Rude odebrał mu pas w Maju, w Japonii ale już po chwili pas został zawieszony ponieważ Rick uderzył go pasem w czasie walki. Na Slamboree Sting ponownie został mistrzem pokonując w walce o wakujący pas Vadera. Podczas Clash of the Champions XXVII Ric Flair odebrał pas Stingowi unifikując go z tytułem Mistrza Świata Wagi Ciężkiej. W drugiej połowie 1994 a następnie w 1995 Sting w teamie z Hulkiem Hoganem mierzyli się z Kevinem Sullivanem i jego grupą Three Faces of Fear.

Podczas The Great American Bash 1995 Sting pokonał Menga i zdobył zawieszony pas Stanów zjednoczonych. Następnie pokonał go na Bash at the Beach w walce rewanżowej. Na pierwszym w historii WCW Monday Nitro Borden przegrał z Flairem. Podczas Fall Brawl Sting w drużynie Hoganem, Lugerem i Randy Savagem pokonali the Dungeon of Doom w składzie Kamala, Zodiac, Shark i Meng. Na Halloween Havoc Ric Flair i Sting stawili czoła Andersonowi i Pillmanowi. W czasie walki Ric odwrócił się od Bordena i reaktywował Horsemen. Sting dwukrotnie pokonał Flaira, na Nitro i później na World War 3. Później na tej samej gali Sting walczył w World War 3 battle royal o pas mistrza Świata ale walkę wygrał Savage. 13 Listopada Sting stracił pas mistrzostwo Stanów Zjednoczonych na rzecz Kensuke Sasakiego. Na Starrcade pokonał Sasakiego w Non Title matchu. Zwycięstwem tym dal triumf w World Cup of Wrestling dla WCW. Tego samego dnia Ric Flair pokonał Stinga i Lexa Lugera w walce o miano pretendenta do tytułu.

The Wolfpac

W 1996 roku Borden zmienił swój wygląd. Czarne włosy, czarny strój i biały makijaż dały początek nowemu Stingowi. Nowy Sting stworzył tag team ze swoim przyjacielem Lexem Lugerem i pokonując Harlem Heat, 22 Stycznia na Nitro odebrali im tytułu WCW World Tag Team. Stracili je w Czerwcu na Nitro. Sting, Luger oraz Savage rozpoczęli rywalizację z The Outsiders: Kevin Nash oraz Scott Hall. Na Bash at the Beach drużyny zmierzyły się ze sobą a do Outsiders dołączył Hulk Hogan co dało początek New World Order. Sting został połączony w drużynę z Lugerem, Flairem oraz Andersonem. Team WCW miał walczyć z nWo. Jeff Farmer udając Stinga zaatakował Lexa Lugera. Na Fall Brawl Sting zaprzeczył że zaatakował Lugera i wszedł do ringu jako członek Teamu WCW. Następnego dnia na Nitro Sting ogłosił że jest wolnym agentem.

21 Października 1996 Sting zaatakował "nWo Stinga" Sting nie mówił nic w programach WCW przez rok, rozpoczął nosić ze sobą kij baseballowy. Przez następne miesiące Sting walczył z wieloma zawodnikami WCW. Po kilku miesiącach tajemnicy, Sting określił po której stronie zostaje. Na linie wjechał do ringu i zaatakował nWo. Sting wielokrotnie atakował nWo pojawiając się po ich pojedynkach. James J. Dillon chciał aby Sting popisał nowy kontrakt z WCW i walczył z członkami nWo ale ten odpowiadał że chce tylko jednej walki, z Hoganem.

Na Starrcade Sting i Hogan w końcu stanęli na przeciwko siebie a stawką walki był tytuł mistrzowski. Początkowo Hulk wygrał jednak specjalny sędzia, Bret Hart uznał że Nick Patrick odliczał za szybko i walka została wznowiona. Po ponownym rozpoczęciu Sting wygrał pojedynek zakładając Scorpion Deathlock i zmuszając Hogana do poddania. Na następnym Nitro Hulk złożył protest i otrzymał rewanż. Tak samo jak na Starrcade, dwóch sędziów podawało inny rezultat i mistrzostwo zostało zawieszone. Po walce Sting zwracając się do Hogana powiedział: "And you... You're a dead man!"

Na SuperBrawl VIII Sting pokonał Hogana i zdobył tytuł mistrzowski. Stinger skutecznie bronił tytułu przeciwko Hallowi, Nashowi i Diamond Dallas Page'owi. Sting stracił tytuł na Spring Stampede 1998 w walce z Savagem. Nash i Savage zostali wyrzuceni z oryginalnego nWo i utworzyli grupę nWo Wolfpac. Obie stajnie, nWo Wolfpac i nWo Hollywood rywalizowały o Stinga. Przyjaciele Stinga The Giant i Luger stanęli po przeciwnych stronach, Giant w nWo Hollywood a Luger w nWo Wolfpac. Sting widziany był w koszulce nWo Holywood ale zdjął koszulkę pod którą miał t shirt Wolfpaca. Sting zaczął malować twarz na czerwono czarno i dołączył do nWo Wolfpac.

Na Slamboree The Giant oraz Sting pokonali Kevina Nasha i Scotta Halla i zdobyli tytuły mistrzowskie tag team. Jednak już kilka dni później pokłócili się i pasy zostały zawieszone. Sting pokonał Gianta na The Great American Bash i zyskał kontrolę nad tytułami. Na swojego partnera i zarazem mistrza Tag Team wybrał Kevina Nasha. Latem Sting i nWo Wolfpac prowadzili feud z nWo Hollywood. Dodatkowo Sting był wplątany w feud z Bretem Hartem w którym chodziło o ten sam finisher zawodników. 20 Lipca na Nitro Hart interweniował w walce Nasha i Stinga przeciwko Giantowi i Hallowi co kosztowało ich utratą pasów Tag Team. Podczas Halloween Havoc Sting zmierzył się z Bretem. Mistrz US zachował tytuł a po walce kontuzjował Stinga kijem baseballowym.

Ostatnie lata WCW

Sting powrócił na Nitro w Marcu 1999. W Kwietniu na Spring Stampede sting wziął udział w walce o tytuł mistrzowski który był w posiadaniu Flaira. Walkę pomiędzy Flairem, Hoganem, Stingiem i DDP wygrał właśnie ten ostatni zostając nowym mistrzem. 24 Kwietnia Stinger pokonał Page'ą i zdobył tytuł mistrzowski po raz piąty w swojej karierze. Później tego samego dnia Sting bronił pasa przeciwko DDP, Goldbergowi i Kevinowi Nashowi. DDP odliczył Nasha i odzyskał tytuł. 90 minutowe panowanie Stinga jest najkrótszym w historii tego tytułu.

12 Lipca po kontuzji powrócił Hulk Hogan. Hulkster wrócił jako face i zdobył World Heavyweight Title. Sting pokonał Rica Flaira tydzień później i został prezydentem WCW. Sting wykorzystał władzę i w Mein Evencie gali umieścił siebie i Hogana przeciwko Nashowi i Viciousowi. W następnym miesiącu Sting razem z Goldberg i Hogan feudowali z Nashem, Viciousem, i Rickiem Steinerem. Na Fall Brawl Sting pokonał Hogana po tym jak uderzył go kijem baseballowym i zdobył swój ostatni tytuł mistrzowski. Na Halloween Havoc Sting obronił pas przeciwko Hoganowi. Tego samego dnia przegrał z Goldbergiem ale stawką nie był pas. Następnego dnia Stingowi odebrano tytuł za zaatakowanie oficjieli.

Sting wziął udział w turnieju o zawieszony pas ale nie udało mu się wygrać z powodu interwencji Lexa Lugera. Sting pokonał Lugera na Starrcade przez dq kiedy ten zaczął okładać go krzesłem. Ich feud zakończył się walką Lumberjacks with Casts match na Uncensored 2000 wygraną przez Stingera. 10 Kwietnia 2000 roku Vince Russo i Eric Bischoff ogłosili że wszystkie psy zostają zawieszone. Sting awansował do finału turnieju o pas United States ale przegrał ze Scottem Steinerem po interwencji Viciousa. Sting pokonał Viciousa na Slamboore jednak przegrał na Great American Bash.

26 Marca 2001 - Ostatni odcinek WCW Nitro, WCW zostało wykupione przez WWF. W ostatniej historycznej walce Sting pokonuje Rica Flaira kończąc tym samym żywot WCW i feud z Ric'em Flairem który rozpoczął się 13 lat wcześniej!

World Wrestling All-Stars

Borden powrócił do pro wrestlingu w 2002 roku. W swojej pierwszej walce w WWA razem z Lugerem pokonali Buffa Bagwella i Malice. Pokonując Lugera w walce rewanżowej Sting zdobył WWA World Heavyweight Championship. Borden skutecznie bronił tytułów przeciwko Rickowi Steinerowi, Douglasowi i Disco Inferno. Stracił go 8 Czerwca 2003 na rzecz Jeffa Jarretta.

Total Nonstop Action

W 2003 roku Borden podpisał kontrakt z TNA który zobowiązywał go do 4 występów w organizacji. Zadebiutował 18 Czerwca i razem z Jeffem Jarrettem pokonali AJ Stylesa oraz Syxx Paca. Następnie Sting odbył serię wywiadów z Mikiem Tenay'em w których rozmawiali o jego karierze. 2 Listopada pokonał Jarretta przez dyskwalifikację w walce o NWA World Heavyweight Championship. 12 Listopada w drużynie z AJ'em pokonali Jarretta i Lexa Lugera a w swoim ostatnim występie w TNA, Borden pokonał Jeffa Jarretta w non title matchu. 24 Marca 2004 Tenay znowu przeprowadził wywiad ze Stingiem który promował swoją biografię "Sting: Moment of Truth". Steve ponownie pojawił się w federacji 31 Marca kiedy był special guest enforcerem w walce Ravena, Abyssa, Stylesa i Killingsa. 11 Grudnia 2005 Jeff Jarrett triumfował w ringu zwycięśtwo w swojej walce kiedy to zgasły światła a na ekranie pojawił się skorpion i data 15 Stycznia 2006. Tydzień później oficjalnie zapowiedziano powrót Stinga.

Powrót i feud z Jeffem Jarrettem

Na Final Resolution Sting w parze z Christianem Cagem pokonali Jarretta i Monty Browna kiedy to Sting przypiął Jeffa po Scorpion Death Drop. Publiczność nagrodziła Bordena chantami "welcome back" oraz "you've still got it". 28 Stycznia Sting pojawił się na Impact zaliczjąc tym samym swój debiut w Spike TV. Sting pojawił się w końcówce gali i ogłosił że nigdy nie miał okazji pożegnać się ze swoimi fanami i właśnie teraz ma zamiar to zrobić. Borden podziękował fanom oraz pracownikom TNA, zostawił swój kij na ringu i opuścił go.

Na Destination X sting powrócił jako Steve Borden bez makijażu i w normalnych ubraniach aby pomóc Christianowi Cage'owi i Rhino którzy zostali zaatakowani przez Jarrett's Army. 13 Kwietnia na Impact Sting pokonał Erica Younga w swoim pierwszym meczu w TV od 6 lat. Po walce zaatakowali go Jarrett, Scott Steiner oraz America's Most Wanted. Na pomoc Bordenowi przybyli A.J. Styles, Ron Killings i Rhino którzy zapowiedzili że będą partnerami Stinga w jego walce Lethal Lockdown. Na Lockdown Sting Warriors pokonali Jarrett's Army. Podczas Sacrifice Steve oraz Samoa Joe pokonali Jarretta i Steinera. Pokonując Scotta Steinera The Icon zapewnił sobie miejsce w King of the Mountain matchu na Slammiversary który zwyciężył Jeff Jarrett. Na Victory Road Sting pokonał Samoa Joe, Steinera oraz Christiana i został pretendentem do tytułu mimo to że w czasie pojedynku kamerzysta zmuszony przez Jeffa Jarretta wylał Stingowi benzynę w oczy. Na Hard Justice Stingowi nie udało się zdobyć tytułu z powodu heel turnu Christiana który uderzył Bordena gitarą Jeffa. Sting chciał rewanżu na Bound For Glory, Jarrett zgodził się ale pod warunkiem że Icon postawi na szali swoją karierę. W pojedynku na najważniejszej gali roku triumfował Stinger który zdobył NWA World Heavyweight title.

Różnorodne feudy

Sting stracił tytuł na rzecz Abyssa podczas Genesis po ataku na sędziego. Po tej walce Sting chciał przekonać Abyssa że jest niczym jak tylko maszyną Jamesa Mitchella. Panowie spotkali się ponownie na Turning Point ale w walce wziął udział jeszcze Christian Cage. Abyss zachował tytuł a w następnych tygodniach Sting dalej chciał uświadomić potwora że jest wykorzystywany przez Mitchella. Abyss prawie wykonał chokeslam Mitchellowi jednak w ostatniej chwili udało mu się przekonać go aby tego nie robił. W 2007 roku Sting nadal kontynuował feud z Abyssem, a na Final Resolution miał szansę odebrać mu tytuł jednak nie udało się to. 24 Stycznia na Impact podczas brawlu obu zawodników James Mitchell zaatakował Stinga fireballem po czym ten trafił do szpitala. The Icon powrócił Na Againts all Odds i pokonał Abyssa w walce Prison Yard. Na Destination X ponownie pokonał The Monstera tym razem w "Last Rites" matchu. 22 Marca na Impact Sting razem ze swoim wrogiem Abyssem walczyli z Christianem i Stylesem. W czasie waki pojawił się Mitchell który odszedł wraz z Abyssem zostawiając stinga na pastwę rywali. Później tego samego dnia ogłoszono iż Abyss dołączył do teamu Cage na Lockdown, a Sting do teamu Angle. W walce Lethal Lockdown triumfowała drużyna Kurta a Sting odliczając Abyssa dał im zwycięstwo.

Steve miał zmierzyć się z Christianem Cage na Sacrifice ale na Impact przed tym ppv Kurt Angle stoczył z nim walkę o jego title shota. Po interwencji Teamu Cage ogłoszono że na Sacrifice zobaczymy walkę trzech rywali. Walkę wygrał Kurt Angle po tym jak Sting odklepał pod wpływem ankle locku. Kurt pasem cieszył się jednak krótko gdyż uznano że nie przypiął on mistrza tak więc pas zostaje zawieszony. W końcówce walki Stinga z Samoa Joe której stawką było miejsce w King of the Mountain interweniował Christopher Daniels co kosztowało stingera porażką. Panowie zmierzyli się ze sobą na Slammiversary gdzie triumfował Icon.

Po feudzie z Danielsem, Sting został połączony w drużynę z Abyssem który przeszedł face turn. Na Victory Road pokonali AJ Stylesa i Tomko. Kiedy Sting próbował pomóc Abyssowi w wygraniu walki z AJ Stylesem zostali zaatakowani przez Christian Colation. Na następnym TNA Impact Sting i Abyss pokonali Christiana i Stylesa w Ladder Matchu dzięki czemu mogli wybrać stypulację ich walki z Christian Coalition na Hard Justice. Abyss wybrał stypulację "Doomsday Chamber of Blood" a jego drużyna ze Stingiem w składzie zwyciężyła.

30 Sierpnia 2007 Sting pokonał AJ Stylesa, Samoa Joe i Christiana i został mistrzem Tag Team razem z Kurtem Angle. Stracili pasy już 13 dni później na No Surrender na rzecz Rona Killingsa i Adama Jonesa. Na pierwszym dwugodzinnym Impact, przez satelitę pokazane zostało jak Kurt Angle napada i prześladuje syna Stinga, Garretta. Na Victory Road Kurt postawił pas TNA World Heavyweight na szali i stracił go na rzecz Stinga. 25 Października na Impact Kurt odzyskał tytuł mistrzowski po interwencji Kevina Nasha. Sting zaproponował rewanż na Genesis w Tag Team matchu Kurt i Kevin mieli się zmierzyć z nim i jego partnerem którym okazał się być Booker T. Angle odliczył Bordena i obronił swoj tytuł. Był to ostatni występ Stinga w 2007 roku ponieważ zrobił sobie wolne aby spędzić trochę czasu z rodziną.

Main Event Mafia

20 Marca na Impact podczas brawlu Teamu Cage z Teamem Tomko zostało wyświetlone promo Stinga który powrócił tydzień później na pierwszym w historii Impact nadawanym na żywo. The Icon ogłosił że będzie częścią Teamu Cage w walce Lethal Lockdown. Później tego samego dnia Sting razem z innymi członkami Team Cage (Christian Cage, Kevin Nash, Rhino, and Matt Morgan) pokonali Team Tomko (Tomko, A.J. Styles, James Storm, and Team 3D) Po walce James storm uderzył Stinga szklaną butelką. Na Lockdown Team Cage pokonał Team Tomko po tym jak Rhino wykonał Gore Stormowi i uzyskał pinfall. Sting został połączony w team z Jamesem Stormem i wzięli udział w turnieju o wakujące tytuły mistrzowskie Tag Team ale przegrali już w pierwszej rundzie z Team 3D.

Stinger przeszedł heel turn atakując Samoa Joe na Bound For Glory a następnie AJ Stylesa na Hard Justice. Sting usprawiedliwiał się tym że chce aby zawodnicy młodej generacji mieli więcej szacunku dla weteranów takich jak on, Booker czy Kurt Angle. Sting zapowiedział że nie ma zamiaru kończyć kariery i będzie kontynuował swoją misję. Na Bound for Glory IV Stinger pokonał Samoa Joe po interwencji Kevina Nasha i zdobył TNA World Heavyweight Title. 23 Października TNA Champion Sting dołączył do Main Event Mafii czyli grupy składającej się z Kurta Angle, Bookera T, Kevina Nasha, Sharmell i Scotta Steinera. The Icon skutecznie bronił tytułu przeciwko AJ Stylesowi, Rhino, Kurtowi Angle oraz obu członkom Teamu 3D. Na Lockdown 2009 stracił pas na rzecz Micka Foleya. Na następnym Impact Stinger pokonał Kurta Angle i został nowym Ojcem Chrzestnym Main Event Mafii. Sting został jednak zdradzony przez członków MEM którzy zaatakowali go. Tydzień później Borden zrewanżował się atakując wszystkich zawodników Mafii. Na Victory Road Stinger zmierzył się z Samoa Joe ale przegrał po interwencji Taza debiutującego w TNA. Sting miał szansę na zdobycie tytułu mistrzowskiego na Hard Justice oraz No Surrender ale w obu przypadkach nie udało się.

AJ Styles zaproponował mu walkę o tytuł mistrzowski na Bound For Glory. Miał to byc ostatni mecz Stinga. Phenomenal One pokonał go i zakończył jego streak bez porażki na Bound For Glory. Sting po walce zapowiedział że nie wie czy dalej będzie kontynuował swoją karierę czy nie, dodał też że to jak fani reagują w tej chwili spraia że chce zostać na zawsze.

Podstęp i feud z Hulkiem Hoganem

Sting powrócił 4 Stycznia na Impact i pomógł Hulkowi Hoganowi oraz Abyssowi którzy byli atakowani przez AJ Stylesa i Rica Flaira. Sting podczas pobytu w ringu przeszedł heel turn i kijem baseballowym zaatakował Hogana i Abyssa. Następnie w bardzo krótkiej walce Sting przegrał z Rob Van Damem. Po walce zaatakował go kijem czym dopełnił swój heel turn. Na Lockdown Team Flair (Sting, Desmond Wolfe, Robert Roode i James Storm) zostali pokonani przez Team Hogan (Abyss, Jeff Jarrett, Rob Van Dam i Jeff Hardy) w walce Lethal Lockdown. 3 Maja Sting został zaatakowany przez Jeffa Jarretta co doprowadziło do ich walki na Sacrifice gdzie Stinger pokonał Double J'a. Sting został sklasyfikowany na pierwszym miejscu rankingu number one contender i w związku z tym zmierzył się z Robem Van Damem na Slammiversary VIII. Sting nie zdobyl tytułu przez interwencję Jeffa Jarretta.

Po tym jak Sting zaatakował Jeffa 24 Czerwca, Dixie Carter zawiesiła go na 30 dni. Icon powrócił 5 Sierpnia z nWo Wolfpac makijażem i pomógł Kevinowi Nashowi. 2 Września stinger pokonał Jeffa Jarretta w signles matchu po interwencji Nasha. Po walce pojawił się Samoa Joe który stanął po stronie Jarretta i zaatakował Steve'a i Kevina. Na No Surrender Joe i Jarrett pokonali stinga i Nasha. Na Bound For Glory Sting, Nash i D'Angelo Dinero który dołączył do nich na Reaction zmierzyli się z Jarrettem i Joe. Drużyna Stinga wygrała a na koniec gali okazało si że Sting cały czas miał rację co do Hogana który przeszedł heel turn. Kontrakt Stinga zakończył sie pod koniec 2010 roku i opuścił federację.

Plotki na temat WrestleManii i powrót do TNA

W czasie Road To Wrestlemania pojawiło się wiele plotek jakoby Sting miał podpisać kontrakt z federacją Vince'a McMahona i walczyć z Undertakerem na Wrestlemanii. Wielu fanów wrestlingu myślało że Stinger jest tajemniczą postacią z proma WWE. Wszystko to okazało się jednak plotką gdyż Sting powrócił do TNA 3 Marca i pokonując Jeffa Hardy'ego został nowym TNA World Heavyweight Championem! Na Victory Road Sting skutecznie bronił tytułu przeciwko Hardy'emu.

1. Finishery
Scorpion Death Drop
Scorpion Deathlock

2. Sygnatury
Belly to back suplex
Diving crossbody
Diving DDT
Diving knee drop
Dropkick
Flying clothesline
Inverted atomic drop
Military press slam
One-handed bulldog
Sleeper hold
Slingshot crossbody
Spinebuster
Splash
Stinger Splash
Tombstone piledriver
Vertical suplex

3. Przydomki
"The Icon"
"The Stinger"
"The Franchise of WCW"

4. Piosenki wejściowe
"Rattlesnake Whip" (NWA/WCW; 1987–1989)
"Turbo Charged" (NWA/WCW; 1989–1992)
"Man Called Sting" by D.Conort, M.Seitz, and J.Papa (WCW; 1993–1996)
"Sting theme" by J.Hart and H.Helm (WCW; 1997–1999,2000)
"Kevin Nash/Wolfpac Theme" (WCW; 1998)
"Seek & Destroy (Live from Woodstock 1999)" by Metallica (WCW; 1999–2001)
"Stingellica" by Dale Oliver (TNA; 2003)
"Slay Me" by Dale Oliver (TNA; 2006–2007)
"Slay Me" Remix by Dale Oliver (TNA; 2007–present)
"Main Event Mafia" by Dale Oliver (TNA; 2008–2009)
"Kevin Nash/Wolfpac Theme (Instrumental)" (TNA; 2010)

5. Tytuły Mistrzowskie

Jim Crockett Promotions / World Championship Wrestling
NWA World Heavyweight Championship (1 time)
NWA World Television Championship (1 time)
WCW International World Heavyweight Championship (2 times)
WCW United States Heavyweight Championship (2 times)
WCW World Heavyweight Championship (6 times)
WCW World Tag Team Championship (3 times) – with Lex Luger (1), The Giant (1), and Kevin Nash (1)
Battlebowl Battle Royal (1991)
European Cup (2000)
Iron Man Tournament (1989)
Jim Crockett, Sr. Memorial Cup (1988) – with Lex Luger
King of Cable Tournament (1992)

Pro Wrestling Illustrated
PWI Comeback of the Year (2006)
PWI Match of the Year(1991) with Lex Luger vs. the Steiner Brothers at SuperBrawl
PWI Most Improved Wrestler of the Year (1988)
PWI Most Inspirational Wrestler of the Year (1990)
PWI Most Popular Wrestler of the Year (1991, 1992, 1994, 1997)
PWI Wrestler of the Year (1990)
PWI ranked him #1 of the top 500 singles wrestlers in the PWI 500 in 1992
PWI ranked him #15 of the top 500 singles wrestlers of the "PWI Years" in 2003
PWI ranked him #52 of the Top 100 Tag Teams of the "PWI Years" with Lex Luger in 2003

Total Nonstop Action Wrestling
NWA World Heavyweight Championship (1 time)
TNA World Heavyweight Championship (3 times, current)
TNA World Tag Team Championship (1 time) – with Kurt Angle
TNA Match of the Year (2009) vs. A.J. Styles at Bound for Glory, October 18, 2009

Universal Wrestling Federation
UWF World Tag Team Championship (3 times) – with Eddie Gilbert (2) and Rick Steiner (1)

World Wrestling All-Stars
WWA World Heavyweight Championship (1 time)

Wrestling Observer Newsletter awards
Best Babyface (1992)
5 Star Match (1992) with Nikita Koloff, Ricky Steamboat, Barry Windham, & Dustin Rhodes vs. Arn Anderson, Rick Rude, Steve Austin, Bobby Eaton, & Larry Zbyszko (May 17, WarGames match, WrestleWar)
Match of the Year (1988) vs. Ric Flair at Clash of the Champions I
Most Charismatic (1988, 1992)
Most Improved (1988)
Worst Worked Match of the Year (1995) vs. Tony Palmore at Battle 7