The Worst of TNA #1

    Jak byśmy bardzo tego nie chcieli, TNA nie raz pokazało, że nie zawsze potrafi radzić sobie z pewnymi sprawami, fatalne pojedynki, liczne botche, kompromitujące feudy, lecz raz na jakiś czas pojawiają się istne bomby, broń masowego rażenia, która skutecznie potrafi zrazić nie jednego fana. wpisy tego typu nie będą raczej dotyczyły samych pojedynków, ale całych segmentów, prom czy nawet feudów. Zacznijmy zatem tą wspaniałą i upokarzającą przygodę

   
           
    Są pewne osoby, które widzimy jako tych złych kolesi wsadzanie ich tam gdzie nie pasują, doprowadza do pewnych komplikacji, a wszystko zaczyna się robić sztuczne, mdłe a czasami po prostu chcemy walnąć głową w ścianę, aby tylko pozbyć się nieprzyjemnych obrazów z pamięci. Ktoś jednak poszedł o krok za daleko i doprowadził do klęski na niesłychaną skalę. Abyss stał się Baby Facem na początku 2010 (O ile jego feudy z James Mitchelem można podpiąć pod Face, to tutaj była całkowicie inna bajka)

   2009 dla Abyssa z mojego punktu widzenia był czymś naprawdę wspaniałym, po raz pierwszy od dłuższego czasu pokazał, iż nie potrzebuje Jamesa Mitchella by rozwinąć swoją postać, jego feud z Mattem Morganem, był pełen akcji i krwi, natomiast jego "Wiadomość do Matta Morgana" TUTAJ - To istna perełka. Niestety pojawił się Hulk Hogan, który wpadł na "genialny" pomysł przygarnięcia Abyssa pod swoje skrzydła, tworząc byt o którym wcześniej wspomniałem. Wszystko nabrało tępa po "promie", "dramacie" czy jakkolwiek inaczej tego nie nazwać, sceną off-ring z udziałem tych dwóch właśnie panów do obejrzenia TUTAJ. Ten segment z początku, posiadał napięcie rodem z niskobudżetowego gejowskiego filmu porno. Zaplątany w swoich własnych myślach Abyss z mentalnością upośledzonej nastolatki, został postawiony do pionu przez Hulka Hogana, grającego Macho ojca. Hulk poszedł jednak o krok dalej i by dodać otuchy, oddał swój pierścień Hall of Famera, dając swojemu nowemu"synowi" nową nadzieję. Gra aktorska w tym segmencie była na żenująco niskim poziomie, ale ocenę pozostawię już wam samym.

  W tym samym czasie Abyss prowadził feud z AJ stylesem i Ric Flairem, o ile Nature boy jako Heel jest czymś znanym, to AJ był raczej trudny do przełknięcia. Porównałbym to do Ortona jako Baby Face, niby może być, ale to nie do końca to samo. Na całe szczęście to nie był większy problem. Wracając zatem do feudu pomiędzy panami, Hulk Hogan jako tatko musiał pomóc obronić swojego podopiecznego, przed złymi i brzydkimi kolesiami, to również zostało udokumentowane TUTAJ, dlaczego bookerzy pozwolili Hulkowi wejść do ringu, tego się nie dowiem, bo w jego wieku każda próba wykonania uderzenia, jest podobna do konań staruszka, powoduje u nas przykrość i bardzo chcemy pomóc, ale nie do końca wiemy jak. Siła tych uderzeń co prawda przegoniła by nie jedną muchę, ale do bójki, która z założenia miała być brutalna, raczej się nie nadaje.

  W ten sposób mijały dni i tygodnie, jeden starzec (przy okazji posadzili Ric Flaira w wózku inwalidzkim, co było tak samo autentyczne, jak Gniew Dixie Carter) walczył z drugim. Stary, gruby i zmęczony Abyss, walczył z AJ stylesem, który jako jedyny próbował podtrzymać jakikolwiek poziom tego feudu.

  Abyss wychodzący z dziury podczas lockdown 2014, to było jedno z najidiotyczniejszych zakończeń. Nic jednak nie pobije tego, co stało się podczas Destination X 2010. W Pojedynku zmierzyli się AJ Styles i Abyss i mimo "brutalności" całego feudu i faktu, że w ringu będzie znajdował się Abyss, postanowiono następująco - Walka odbędzie się na normalnych zasadach. To tak jak oglądać Adbullaha Rzeźnika i nie widzieć krwi. Cała walka nie była na szczęście najgorsze, nie wliczając kilku botchy użycia krzesła na oczach sędziego no i werdykcie, iż rzucenie przeciwnika w matę i stworzenie tym samym dziury, wygrywa walkę. Zatem o co ta cała gadka? Jeżeli walka była przynajmniej zjadliwa (jak większość pojedynków w 2010), to nie ma o co się kłócić. Niestety! Mamy Tutaj ten sam syndrom co na Lockdown 2014, zakończenie zamiast szokować, doprowadziło do zażenowania i wszystko przeobraziło się w tępą komedię rodem z lat 80. Ludzie psikający sobie po oczach, głupkowate wpadanie do dziury w ringu, przez chwilę miałem uczucie, iż przez przypadek przełączyłem się na Flipa i Flapa. Co ja będę opisywał, sprawdźcie to sami tutaj TUTAJ.

  Potem Dołączył do wszystkiego Sting, który zaatakował Hogana, stając się tym samym kolejną ofiarą "Face twistu" (zamiana ról ze złego na dobrego i tak dalej), do tych dobrych dołączył również Jeff Hardy i tak to wszystko wszystko się toczyło i toczyło, do czasu gdy Abyss się zdenerwował i dosłownie kazał Hulkowi zjeść swój własny pierścień Hall of Famera (tak ten co dostał na początku). Nie uważacie tego za piękne zakończenie?

Jeżeli zobaczycie błędy to dajcie znać,  nie lubię pisać na klawiaturze i wyskakują błędy :)